Met één been in Gambia en één been in Nederland. Dat maakt de overgang stiekem een beetje makkelijker.

17 jaar en een dikke toeter van een buik, Awa had tot gisteren een prima zwangerschap. Maar toen begon de ellende: misselijk, buikpijn en hoofdpijn. Vanmorgen vond haar echtgenoot haar stuipend (epileptische aanval) op de grond. Een uur later heeft hij het voor elkaar gekregen om Awa op de ezelskar van de ene kant van het dorp naar de kliniek in Tanjeh te brengen, ze is ondertussen comatueus.

De afgelopen week ben ik in de weekenden op pad gegaan om de balans op te maken in enkele andere dorpsklinieken in de regio. De situatie van Tanjeh zal niet op zichzelf staan. Van de dorpelingen zelf hoor ik telkens hetzelfde geluid: er zijn onvoldoende medicijnen beschikbaar om relatief eenvoudig te behandelen ziekten te behandelen. Patiënten moeten worden vervoerd naar op afstand gelegen ziekenhuizen. Ze hebben óf geen geld voor een busje, het komt niet op tijd en een enkele keer gaat het gelukkig goed. Ik vraag mij af of we met het ingekomen geld ook nog enkele andere centra zouden kunnen verblijden.

Twee dagen na de uitgifte van de medicijnen moet ik helaas nog steeds met het openbaar vervoer naar het werk in Tanjeh. De auto waarmee ik pech had is nog niet gemaakt. Maar reizen in Gambia is geen straf, je kijkt je ogen uit.

Om 10 uur ‘s morgens op zaterdagmiddag wordt kleine Kemo van twee binnengebracht met malaria. Hij is in coma. Seffiatou bevestigt de diagnose met een malariatest, geeft hem volgens protocol vocht via het infuus, zuurstof en start met artemether, malariamiddel per injectie en checkt zijn hemoglobinegehalte en suikergehalte. Acht uur later krijg ik de foto’s van Seffiatou binnen. Kemo reageert weer, heeft zelfs iets gedronken, hij is aan de beterende hand! Ik krijg een kopie van de toegediende medicatie , ze heeft het precies gedaan zoals we afgelopen week samen in het protocol hebben vastgelegd. Aan de telefoon geeft ze toe dat ze dacht dat Kemo het niet zou redden, ze is zo blij nu echt wat in handen te hebben. 

Een week later