Mijn naam is Machteld Smilde ('90) en initiatiefnemer van de stichting.
Aan het einde van mijn studie geneeskunde (2014) in Leiden kwam ik voor het eerst in aanraking met de tropen, toen ik gedurende een aantal maanden werkte in missieziekenhuis Morgenster in Zimbabwe. Drie jaar later keerde ik terug en dit keer naar Gambia, waar ik gedurende een jaar werkte in een klein streekziekenhuisje in Lamin. Daar verloor ik mijn hart aan Gambia. De inwoners van Gambia zijn ongekend gastvrij, er is vrede en tolerantie. Ondanks een positieve inborst hebben de Gambianen het op gezondheidsvlak zwaar te verduren. Met veel tropische ziekten als malaria en tuberculose en één van de slechtste gezondheidssystemen ter wereld, heb ik ervaren hoe schrijnend het leven kan zijn. Als mens, als moeder van een tweejarige dochter met haar roots gedeeltelijk in Gambia, heb ik ze één voor één nog op mijn netvlies staan. Zieke kinderen, zieke mensen, die met relatief simpel te verhelpen aandoeningen zo onnodig lijden of overlijden door gebrek aan medicijnen, logistiek of materialen. Ik ervaar het als een groot voorrecht om de rijkdom van de Gambiaanse cultuur te ervaren, te leren van hun levensinstelling en iets te kunnen delen van het geluk en voorspoed die we in Nederland kennen.
Door negen maanden per jaar als huisarts in Friesland (Drachten en omstreken) te werken, kan ik gedurende 3 maanden per jaar als vrijwilliger in Gambia werken. Ik houd me bezig met directe patiëntenzorg, maar probeer ook de zorg te verbeteren door onderwijs aan de lokale staf te geven, te werken aan een betere infrastructuur in het ziekenhuis zelf en het opzetten van preventieve programma's. Deze activiteiten kunnen door een betrouwbaar en breed netwerk in Gambia gelukkig ook voortgezet worden bij terugkomst in Nederland!
Tenslotte: ik ben zo dankbaar dat het lot van de bewoners van Gambia en specifiek Tanjeh zovelen in Nederland raakt en aanzet tot actie. Ik geloof dat God hier een leidende rol in heeft en ik ben vol verwachting naar wat er komen gaat!
Mijn naam is Rosita Varkevisser (’89) en ik ben opgegroeid in Rijnsburg. In 2011 heb ik mijn opleiding tot verpleegkundige afgerond en sinds 2016 ben ik gespecialiseerd verpleegkundige op het gebied van de verloskunde.
Ik ken Machteld vanaf de middelbare school, maar tijdens een Bijbelstudiereis in onze tienerjaren zijn we vriendinnen geworden. Hoewel we nu wat verder van elkaar afwonen, hebben we nog veel contact. Zo ook toen zij in Gambia was samen met haar dochter en zij terecht kwam in de gemeenschap van Tanjeh. Zij vertelde mij over Janaiba, het meisje dat doodziek van malaria binnen werd gebracht door haar moeder in de gezondheidspost in Tanjeh, waar Machteld aan het werk was. Ik voelde door de telefoon haar verdriet en frustratie dat zij niks voor Janaiba kon betekenen, omdat de juiste middelen niet aanwezig waren. Hetzelfde gevoel wat de medewerkers van de gezondheidspost al zo lang hebben, omdat het geld er niet is om (levensreddende) zorg te geven aan hun eigen gemeenschap. Machteld begon een spontane actie om geld in te zamelen in Nederland om te zorgen dat dit niet meer zou gebeuren. Ik was diep geraakt en vanaf een afstand was ik biddend betrokken.
Al zo lang is er door het onrecht van armoede in Tanjeh geen goede zorg en gaan veel kinderen en jonge mensen dood aan ziekten die in principe goed te behandelen en zelfs te voorkomen zijn. Ik geloof dat God het lijden van de mensen in deze gemeenschap heeft gezien en gehoord en Zich hun lot heeft aangetrokken.
Sinds ik in 2018 drie maanden als vrijwilliger in Ghana heb doorgebracht, heb ik mijn hart aan Afrika verloren. Nu mag ik die liefde voor dit continent omzetten in daden door mij met hart en ziel in te zetten voor de gemeenschap in Tanjeh. Stichting Community Health Support Gambia is nu een feit. En ik vind het een groot voorrecht om hierin een bijdrage te mogen leveren als bestuurslid. Met de volgende Bijbeltekst uit Efeziërs in gedachten kijk ik uit naar wat God gaat doen door deze Stichting heen! ‘Aan Hem die door de kracht die in ons werkt bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken, aan Hem komt de eer toe, in de kerk en in Christus Jezus, tot in alle generaties, tot in eeuwigheid. Amen’.
Ik ben Jeanine IJtsma (’83) en ben sinds december 2020 betrokken geraakt bij de hulpkreet van Machteld. In de drukke decembermaand, waar we het gezellig maakten met een uitbundig opgetuigde kerstboom, inclusief cadeautjes voor de kinderen, kwam de kreet om hulp via een whatsappbericht bij mij onder de aandacht. Er was dringend behoefte aan financiële middelen om ervoor te zorgen dat er medicatie beschikbaar was voor acute levensreddende ingrepen. De persoonlijke ervaring van Machteld die daar als arts met lege handen stond toe te kijken hoe er mensen stierven omdat er simpelweg geen geld beschikbaar was voor relatief goedkope, maar noodzakelijke medicatie maakte dat er een heilige ontevredenheid bij mij opborrelde en ik graag iets wilde gaan betekenen om deze waardevolle mensen een kans te geven door toegang tot medicatie.
Ik ben getrouwd en moeder van twee zoons voor wie ik mijn leven zou geven. Ditzelfde geldt voor de vele ouders in Gambia die hun kinderen zien overlijden, en hierbij machteloos toe moeten kijken. Met mijn enthousiasme, mijn netwerk, mijn organisatorische vaardigheden en mijn doorzettingsvermogen draag ik bij aan deze stichting, die tot doel heeft om mensenlevens te redden. Door de realisatie van structurele preventieve en curatieve gezondheidszorg.
In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij het Expertisepunt LOB (samenwerking tussen de VO-raad, MBO Raad en de Vereniging van Hogescholen). Daarnaast werk ik veelal projectmatig als ZZP’er en ik hoop in juni 2021 mijn studie Managementwetenschappen af te ronden.
De lieve bevolking van Gambia heb ik in mijn hart gesloten. Vorig jaar hebben mijn man René en ik het schooltje bezocht waar we 16 jaar geleden een grote sponsoractie voor opgezet hadden. Wat bijzonder om te zien dat het al zo goed was opgebouwd. Ook trokken we de binnenlanden in om in contact te komen met een school daar. We werden diep getroffen door de kinderen daar, die bij gebrek aan voedsel op school naar huis waren gestuurd.
Ik ben Williena Dijkstra (52 jaar), woonachtig in Kollum. Al meer dan 30 jaar ben ik kinderverpleegkundige op een kinderafdeling van een algemeen ziekenhuis. Daar werk ik met veel liefde en passie. Momenteel volg ik de opleiding Hbo-v, die ik afrond in juni. De laatste module gaat over gezondheidsbevordering. Het bevorderen van gezondheid in Nederland (verminderen van overgewicht en stoppen met roken) staat in schril contrast met de gezondheidsbevordering in Afrika (kindersterfte door malaria).
Ik ben moeder van een zoon (25 jaar) en dochter (22 jaar). Sinds zij uitgevlogen zijn, komt bij mij steeds meer de behoefte om mijn bevlogenheid en ervaring op een andere manier in te zetten. Na de reis naar Gambia werd ik ziek, Machteld was toen tijdelijk huisarts in Kollum. Zij constateerde een longontsteking, vervolgens raakten we in gesprek over Gambia. De herkenning van de lieve maar arme bevolking was groot. Ik dacht toen nog, haar naam moet ik goed onthouden. In december ben ik weer met Machteld in contact gekomen. Zij was toen in Gambia. Ik volgde haar verhalen, kindersterfte door malaria? Het raakte me diep. Zo mooi om te zien dat door giften Machteld medicatie en andere middelen kon kopen.
Later betrok Machteld mij in het proces van het opzetten van de stichting Community Health Support Gambia. Bovendien mag ik nu zitting nemen in het bestuur van de stichting. Wat vind ik dat een grote eer! Ik hoop en bid dat ik met mijn zorgachtergrond, creativiteit en enthousiasme een goede aanvulling kan zijn als bestuurslid.
Sulayman Conteh stelt zich voor. Sulayman zorgt voor de logistieke zaken in Gambia zelf. Hij kent de Gambiaanse context als geen ander.