De afgelopen week ben ik in de weekenden op pad gegaan om de balans op te maken in enkele andere dorpsklinieken in de regio. De situatie van Tanjeh zal niet op zichzelf staan. Van de dorpelingen zelf hoor ik telkens hetzelfde geluid: er zijn onvoldoende medicijnen beschikbaar om relatief eenvoudig te behandelen ziekten te behandelen. Patiënten moeten worden vervoerd naar op afstand gelegen ziekenhuizen. Ze hebben óf geen geld voor een busje, het komt niet op tijd en een enkele keer gaat het gelukkig goed. Ik vraag mij af of we met het ingekomen geld ook nog enkele andere centra zouden kunnen verblijden.
Eén van de plekken waar ik in geïnteresseerd ben is Kassangne, een klein dorpje in de binnenlanden van Gambia, ver van de grote stad. Van dorpsgenoten hoor ik dat er amper materialen en medicijnen zijn en dat er ooit een ambulance gedoneerd is, maar dat die het al lang niet meer doet. Gelukkig kan men wel bevallingen doen. Benieuwd stap ik het terrein op. Een ambulance met vier lekke banden, een overkapping met wat bankjes en twee kamertjes vormen het gezondheidscentrum. Het blijkt een overheidskliniek. Eerder schreef ik al over het verschil tussen overheids- gemeenschaps- en private klinieken. Het komt erop neer dat de overheidsziekenhuizen worden voorzien (of eigenlijk zouden moeten worden voorzien) door de overheid. Ik word welkom geheten door een vriendelijke hoofdverpleegkundige die me zijn kamertje liet zien. Een bureau met enkele potten met medicijnen en wat tests. Hij begint gelijk te vertellen over de overheid die in Gambia geweldig werk doet als het gaat om malariabestrijding. Hij vertelt me dat er nooit tekorten zijn aan materialen en medicijnen en dat er een fantastisch werkend programma is ten aanzien van voorkomen van malaria (profylaxe) met medicijnen. “In Gambia sterven door dit programma bijna geen mensen meer aan malaria op plekken waar de overheid werkt”. Hij sluit zijn 30 minuten durende monoloog af met door het werk hier zullen we de vlag van het ministerie van gezondheidszorg hoger en hoger laten rijzen”. Met een laatste blik op het nagenoeg lege bureau verlaat ik wat beduusd de post.
Blij dat hulp niet nodig is, maar enigszins verward door de tegenstrijdigheid van de verhalen van de dorpelingen en deze verpleegkundige, spreek ik na met een intelligente dame die ter plekke was tijdens het bezoek. Ze vertelt me dat deze verpleegkundige waarschijnlijk bang is dat ik een afgezand ben van één van de grote buitenlandse sponsoren die de Gambiaanse overheid voorzien van geld om malariaprogramma’s uit te voeren. Het promotiepraatje van de verpleegkundige is om de schijn op te houden dat het ingekomen geld ook daadwerkelijk gebruikt wordt voor malariabestrijding, voor hem cruciaal om zijn baan te behouden, hij wil niet de klikspaan zijn.
Ze heeft gelijk. Want nee, de overheid voorziet de klinieken amper van tests en medicijnen, laat staan dat er goede programma’s zijn om malaria te voorkomen (profylaxe). Toevallig heb ik gedurende mijn verblijf in Gambia naast de directeur van het malariaprogramma gewoond en geloof me, er is bijna geen Gambiaan zo rijk als hij. Drie Auto’s voor de deur, tien man personeel en een kast van een huis . Uiteraard moet ik voorzichtig zijn met mijn conclusies, ik weet niet precies wat de waarheid is. Wel weet ik dat het zoeken is om de spullen naar de juiste plekken te loodsen. Om te zorgen dat ze bij de patiënt terechtkomen en dat ze niet in de zakken verdwijnen van enkele corrupte overheidsfunctionarissen. Deze verpleegkundige kan ik niets verwijten, hij doet wat hij kan, met het weinige waarin hij voorzien wordt.
Tanjeh Health Centre is geen overheidskliniek. Het wordt door de gemeenschap gerund. Dat betekent dat ik de lijntjes kort kan houden met Seffiatou de hoofdverpleegkundige en zelf de inkoop kan doen van medicijnen. In een land met grote armoede, blijft het belangrijk om vinger aan de pols te houden, domweg een donatie is weggegooid geld. Gelukkig zijn er Gambianen met een hart van goud, betrouwbaar en ontzettend gemotiveerd om de behoeftigen te helpen en om corruptie te bestrijden. Om deze reden geef ik uw donaties beetje bij beetje en gecontroleerd uit. Van elk pakje paracetamol wil ik weten of die bij de patiënt terecht is gekomen. Wat ik lokaal het beste kan krijgen, doen we lokaal, ook ter bevordering van de markt hier. Sommige zaken kunnen beter via Nederland aangeschaft worden, bijvoorbeeld technisch materiaal, zoals een doppler om de harttonen van de baby te beluisteren.
Over een enkele dagen kom ik terug naar Nederland (mijn vlucht is gecanceld, maar mogelijk via elders) en start ik met het oprichten van een stichting. Via allerlei personen en een grote donatie via een sponsorloop van een school in Leek hebben we met uw geld en vertrouwen de mogelijkheid gekregen om samen met het personeel in Tanjeh stapjes te zetten, ik kan u niet genoeg bedanken. Alvast een lijstje van spullen die aangeschaft zijn en gecontroleerd worden verstrekt aan de patiënten:
- Ceftriaxon injecties (antibiotica) (60)
- Arthemeter intramusculair (antimalaria injectie) à 600 ampullen (ongeveer 200 behandelingen)
- Coartem tabletten ter bestrijding van malaria (1500)
- Ampicilline iv (pneumonie/longonsteking) (30)
- Gentamycine iv (pneumonie/longstonsteking) (15)
- Infuuszakken met Dextrose 5% bag (shock/uitroding) (60)
- Oxytocine injecties (voorkomt bloeding na bevalling) ( 15)
- InfuuszakkenNacl bag (shock/uitdroging) (60)
- ORS (dehydratie/uitdroging) (100)
- Paracetamol tabletten (2000) en siroop (100)
- Salbuatmol nebulizer (ernstige astma-aanval)
- Amoxicilline tabletten (1000) en siroop (100)
- Captopril (hoge bloeddruk) (100)
- Cotrimoxazol (antibiotica mn bij HIV) (1000) en siroop (50)
- Lidocaïne (anestheticum, lokaal) (15)
- Diclofenac injecties (50)
- Metronidazol tabletten (1000) en siroop (100)
- Glucose meter met strips (200)
- Hb meter met slides (200 stuks)
- Slides voor bloodfilm (test malaria) onder microscoop (600 stuks)
- RDT (rapid diagnositc test) = sneltest malaria (150 stuks)
- Klamboes ziekenhuis (12)
- Infuusnaalden (200)
- Infuussystemen (100)
- Navelstrengklemmetjes (20)
- Bloeddrukmeters (3)
- Weegschaal (1)
- Spuitjes (500)
- Schorpioenengel (10)
- Posters met instructies behandeling malaria, pneumonie, diabetes, hoge bloeddruk, astma, urineweginfecties, SOA
Dit alles met een waarde van ongeveer 2500 euro.
Volgende geplande uitgaven:
- Volgende week wordt er een nieuwe levering van medicijnen gedaan:
- Magnesiumsulfaat (bestrijding van zwangerschapsvergiftiting) = moeilijk verkrijgbaar
- Artemeter injecties (het gaat hard!!)
- Cloxacilline iv (antibiotica)
- Hechtmateriaal
- Oxytocine (zie lijst boven, is bijna op)
- Glucosestrips
- RDT’s (zie boven)
- Salbutamol nebulizer (zie boven)
- Cloxacillinetabletten
- Er staat een offerte uit om de meest belangrijke plekken in het ziekenhuis van stromend water te voorzien.
- In Nederland ga ik op zoek naar een dopplerapparaat om de harttonen van de baby te beluisteren en wat materiaal, zoals dozen om de apotheek te ordenen.
- Wekelijks heb ik contact met de contactpersonen die materialen lokaal kunnen inkopen en Seffiatou, checken we de inventory list en bezien we welke spullen levensreddend zijn.
Er worden behalve wat onkosten (benzine) van lokale contactpersonen om spullen in te kopen, geen overige kosten gemaakt zoals personeelskosten of administratiekosten. Via deze website (machteldsmilde.wordpress.nl) zal ik jullie telkens weer op de hoogte houden van de uitgaven. Als corona het toelaat zal ik ook ter plekke nu en dan polshoogte nemen en trainingen geven.
Reactie plaatsen
Reacties