Een week later

Een week later

Aan de noodoproep van vorige week is gehoor gegeven, en hoe! Ik ben overdonderd en intens dankbaar voor de lieve reacties en de vele donaties. Precies een week na de oproep pak ik alle dozen uit met spullen die ik heb kunnen inkopen in Gambia. Het is veel meer dan ik ooit had kunnen dromen.

Niet alleen een grote hoeveelheid aan antimalariamiddelen via het infuus, maar ook antimalariatabletten en -siroop voor de baby´s, antibiotica via het infuus en tabletten en siroop, oxytocine om na de bevalling het bloeden te stoppen, salbutamol om te vernevelen bij long-aanvallen, pijnstillers in allerlei vormen, zakken vocht, enorm veel (lees meer dan 800) malariatesten, een machine om het hemoglobine gehalte te bepalen, glucosemeter en strips, bloeddrukmeters, infuusmaterialen, een weegschaal en meer.
Afgelopen donderdagmiddag vertrekken we naar Tanjeh, de auto afgeladen met deze spullen. Halverwege de mulle zandwegen van Tanjeh stopt de auto ermee. We wachten op een stenen muurtje op een busje die Seffiatou, de verpleegkundige, heeft geregeld om alle spullen en ons op te halen. Ondertussen komen er steeds meer kinderen kijken wat er aan de hand is. Honderd meter verderop is de moskee, het is er druk. Even later passeert een groep mannen met een lijkkist op de rug, een groep vrouwen volgt even later, het tafereel herhaalt zich wel vier keer. Als het busje arriveert en we de spullen kunnen overladen, horen we dat drie van de vier patiënten waren opgenomen in Tanjeh Health centre, waar we met de medische middelen naar onderweg zijn. Een jongen van achttien, waarvan ik gisteren nog de foto’s ontving van Seffiatou met uitleg over de casus: malaria, het was te laat. Nog een jongen met gecompliceerde malaria, hij werd  21 jaar. Dan een vrouw van begin 30, ze was aan het einde van haar zwangerschap, ze overleed waarschijnlijk aan de gevolgen van zwangerschapsvergiftiging. Er is nog een jonge vrouw van 25 jaar die het ziekenhuis niet heeft bereikt met het verhaal van koorts, mogelijk malaria, ook zij heeft het niet gered.
We weten natuurlijk niet of de medicijnen hen hadden kunnen redden, in ieder geval kwamen ze een dag te laat voor hen. Het doet pijn om dat te beseffen. Jonge mensen met een gezin, het is haast niet voor te stellen.
Als we aankomen in het ziekenhuis is er blijdschap. De alkalo, het dorpshoofd en enkele dorpsoudsten zijn gekomen om jullie allen via mij te bedanken. Het is hartverwarmend. Op de afdeling liggen bovendien vijf gevallen gecompliceerde malaria: de medicijnen komen meteen goed van pas!
Het geld door jullie geschonken gebruik ik in fasen. Ik heb voor een aantal weken kunnen inkopen, we kunnen met het geschonken geld nog een keer zo’n voorraad medische middelen aanschaffen en misschien zelfs nog een keer.
Met Seffiatou spreek ik nog een hele tijd na. Wat is er nu nodig om de sterfte in deze gemeenschap te verlagen? In deze malariatijd is dat heel praktisch: veel antimalariamiddelen en tests. Maar als we verder dromen dan willen we natuurlijk liever voorkomen dan genezen: denk aan klamboes of malariaprofylaxe voor de kwetsbaarste groepen. Daarnaast  sterven veel kinderen aan longontsteking. Antibiotica via het infuus was er niet, maar met jullie giften hebben we een voorraadje kunnen kopen. Die sterfte zal dalen als we hierin kunnen blijven voorzien. Er is één zuurstofapparaat, wat geweldig is, maar het is nu kiezen wie van zuurstof kan worden voorzien. We dromen verder: nog een apparaat van ongeveer 600 euro aanschaffen? Complicaties rondom de bevalling: denk aan zwangerschapsvergiftiging, infecties en bloedingen na de bevalling. Moedersterfte is nog ongekend hoog in plekken als Tanjeh. Met schone materialen en middelen om bloeding te stelpen, redden we moeder en daarmee de spil in de familie. En niet op de laatste plaats dromen we van stromend water in het ziekenhuis om handen te wassen. En verder zeep en handschoenen als infectiepreventie. Tuberculose en HIV zijn in opmars, dus in de toekomst willen dit kunnen testen. 
 Kortom, continuïteit bieden in de beschikbaarheid van levensreddende medicijnen en basale diagnostiek om te kunnen behandelen en daarnaast investeren in preventie van de meest dodelijke aandoeningen en hygiëne.

Nu nog worden patiënten naar huis gestuurd als ze een opname niet kunnen betalen. Zou het niet goed zijn om een ‘poor people fund’ in te richten die voorziet in levensreddende gezondheidszorg voor de kwetsbaarste groep? Samen met Seffiatou moeten we nadenken hoe zo’n fonds het beste in te richten valt en hoe we ervoor kunnen zorgen dat het ook daadwerkelijk gebruikt wordt voor de armsten.

In Tanjeh Health centre maakt een klein bedrag een levensgroot verschil.
Nu we samen met jou de mensen in Tanjeh beter kunnen voorzien van levensreddende zorg de aankomende weken, wil ik langdurig investeren in de toekomst van Tanjeh Health centre. Samen met het Gambiaanse team in Tanjeh dromen we hoe we dat voor elkaar krijgen. Graag ben ik opnieuw de schakel tussen u en hen. Mag ik je opnieuw op de hoogte houden en wil je met me mee denken en misschien ook praktisch of financieel meehelpen?